تابستان سال سوم دانشگاه. آنروز بهاری ترین روز زندگی‎ام بود. بعد از نماز ظهر دست‎هایم را به سوی درگاهش بلند کردم و با تمام وجودم فریاد زدم خداااااااا.. می‎خوام آدم شم خدااااااااا..کمکم کن و جوابمو بده. یادم هست آن روز این تصمیم از اعماق قلبم بلند می‎شد و نمی‎دانم آن لحظه بین من و خدا چه گذشت؛ ولی آن شب را برای نماز شب از خواب بلند شدم . الله اکبر! بسم الله الرحمن الرحیم الحمد لله... با تمام وجود شروع کردم به خواندن نماز و در تمام نماز عاشقانه گریستم و با او درددل کردم؛ می‎دانستم دل خدا برایم خیلی تنگ شده بود. انگار که باران اشک‎های خدا هم ازچشم‎های من فرو می‎ریخت. انگار زمزمه‎ی این صدا واقعاً از عالم بالا بود که:

غرق گنه ناامید مشو زدرگاه ما/که عفو کردن بود در همه دم کار ما

بنده شرمنده تو خالق بخشنده من/بیا بهشتت دهم نرو تو در نار ما

ابر بهاری هم آن شب در باریدن به من نمی‎رسید صدای اذان صبح که آمد با همان حال شروع کردم با محبوب‎ترین فرد نزد خدا در کره‎ی زمین صحبت کردن که :«السلام علیک یا اباصالح المهدی (عجل الله تعالی فرجه) می‎دونم شما و خدا از اینکه من ازتون دور شدم خیلی ناراحت هستید و دوست دارید دوباره آدم بشم. شما که انقدر خوبید از خدا بخواهید که من رو ببخشه و کمکم کنه... ». از آن شب تا الان حدود نه ماه گذشته است . نه ماه است که من تمامی نمازهایم را اوّل وقت می‎خوانم. نه ماه است که من با قرآن و حدیث و زیارت عاشورا انس گرفته‎ام. نه ماه است که من با تمام وجودم حس می‎کنم این را که اهل‎بیت(علیهم السلام) می‎گویند:«ما برای شما مانند پدری دلسوز و مانند مادری مهربان برای فرزند کوچک هستیم». یعنی چه.

تولد دوباره ام مبارک

امضا:

آدم
 

نظرات شما عزیزان:

علی

ساعت19:49---1 فروردين 1391

[وب سایت]

ميتوانيم براي كسي كه دوستش داريم چند سطر سكوت يادگار بگذاريم ! تا هروقت دلتنگـــــمان شد آنرا هر طوريكه خواست براي خود مـــــعنا كند
عیدت مبارک دوست عزیز
مطالب قشنگی بود
اگه خواستی به وب منم سربزن و دربارش نظر بده
مرســـــــــــــــــــــــــ ـــــــــــــــــــی

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: